21 روز4

شب سرمه

  
کجای این شب غریبم و
کجای این کرانه ی کبود ؟
کجای این شبی که از ازل
چراغ  ماه ؛ قسمتش  نبود
کجای این همیشه ابری ام ؟
که آسمان نشان نمیدهد ؟
به گریه میرسم ولی سکوت
به گریه هم ؛ امان نمیدهد
کجای این  شبم ؟ که میکشد
هوای گریه ام به  نا کجا
ازین خرابی ام که می برد
به خانه ای ؛ که نیست ای خدا
کسی نمانده پا به پای من
مگر غمی که خانه زاد توست
مگر صدای سرمه ریز من
که شعر سر به مهر یادتوست

از احسان خواجه امیری